Gedicht van de maand december door Sabine Alders-du Bosc
VERDWALEN
Laat mij verdwalen,
verdwalen in de tijd
en een weg vinden
naar een nieuwe werkelijkheid,
die staat als monument voor het verdriet
voor ieder die ongewild en onbegrensd
onveilig was of het leven liet.
Voor ieder die van menselijkheid ontdaan
niet meer wist beter te blijven of te moeten gaan.
Laat mij verdwalen,
verdwalen in de tijd,
die alles losweekt van de gruwelijkheid,
alle onmacht, onrecht en strijd.
Leren uit het schrift
vol dwalingen der mensen
en heldendaden evengoed,
van rauw verdriet en dat ieder ertoe doet.
Laat mij verdwalen,
verdwalen in de tijd
en inzichten samenvlechten
tot een deken van wijsheid,
die alle pijn mag toedekken,
zodat wie volgt vrij is te ontdekken
waar het wezenlijk om gaat
en dat je met elkaar sterker staat.
Vervuld van hoop, vertrouwen en goede moed,
wetend dat elk woord en elke daad ertoe doet.
Laat mij verdwalen,
verdwalen in de tijd
en een weg vinden
naar een nieuwe werkelijkheid,
die staat als monument voor dankbaarheid
om al en iedereen te eren
die bereid is van leven te leren.
Laat mij verdwalen,
verdwalen in de tijd
ver voorbij deze die mij gegeven is,
waar wat was niet voelt als gemis
en de toekomst naar mij uitreikt,
zodat vandaag nimmer ooit verloren blijkt.
© Sabine Alders-du Bosc