Posted on by wrote in Nieuws.


Plots is er augustus, volop zomertijd.
Een maand die mij vliegensvlug door de vingers glijdt.
Keek ik eerst nog bewonderend naar het opkomend graan,
nu zie ik alleen nog stoppels staan.
En waar ik vol ontroering al het nieuwe leven zag,
blijkt nu dat de nieuwe generatie alweer verder mag.

Bloemrijke akkerranden vormen een kleurrijk lint,
toch vervlogen mijn gedachten met wolken en wind
en zonnig zinderende temperaturen,
in weken die best wel maanden konden duren.
Mijn hart vond vreugde in het langste licht,
maar dat was ondertussen al ongemerkt gezwicht
voor die eeuwig durende dans
van dag en nacht zoekend naar balans.
Waar zon en maan een wedstrijd deden,
samen met sterren en zelfs laat noorderlicht streden
wie deze keer de meeste indruk maakte,
terwijl zij mij állen evenveel en ten diepste raakten.
Die momenten van je menselijke kracht en kleinheid weten,
bewust zijn dat je over 100 jaar bent vergeten,
daar ligt de mooiste remedie tegen de onrust van onze tijd …
het opgaan in de natuurlijke schoonheid van de eeuwigheid.
Plots was het augustus en … óéps alweer voorbij!
Nu wacht ons september en is de nieuwe herfst weer dichterbij.

© Sabine Alders-du Bosc

Comments are closed.